Na wypadanie włosów wpływ mają czynniki takie jak: wiek, płeć, predyspozycje genetyczne, przewlekłe choroby skóry głowy oraz zaburzenia hormonalne i stosowanie niektórych leków. Swoją „cegiełkę” dokładają również stres i niezdrowa dieta – uboga w kwasy omega-3, żelazo oraz witaminy z grupy B i witaminę D3. W tym kontekście należy wymienić przede wszystkim:

– Łysienie androgenowe (łysienie typu męskiego) – to najczęściej spotykany typ łysienia, dotykający zarówno mężczyzn, jak i kobiety (u których jednak przebiega znacznie łagodniej). Ma ono podłoże genetyczne, związane z nadwrażliwością mieszków włosowych na dihydrotestosteron (DHT), czyli pochodną testosteronu. Pod wpływem DHT mieszki włosowe ulegają stopniowej miniaturyzacji i zanikowi,
czego efektem jest trwała utrata włosów.

-Łysienie telogenowe – dotyczy głównie dla kobiet. Jego istotą jest zmniejszenie ilości włosów w fazie wzrostu, zaś zwiększenie w fazie spoczynku (telogenu) – czyli tych, które wypadają naturalnie. Zazwyczaj ma charakter okresowy, związany m.in.
z przewlekłym stresem, wahaniami poziomu estrogenów, czy działaniem składników chemicznych w kosmetykach do włosów. Możliwe jest całkowite cofnięcie jego skutków i odrost utraconych włosów.

Rzadziej diagnozowane przyczyny wypadania włosów to m.in.:
– łysienie bliznowaciejące – związane z uszkodzeniami mieszków włosowych w przebiegu ostrych stanów zapalnych,
– łysienie plackowate – może towarzyszyć chorobom o podłożu autoimmunologicznym np. Atopowemu Zapaleniu Skóry (AZS) lub być odpowiedzą organizmu na silny stres.